Zo hier zijn we weer

Hier zijn we dan weer even met een korte update van de belevenissen die we hebben meegemaakt.
We zijn na Palenque waar we het vorige bericht hebben geschreven doorgereisd richting San Christobal waar we nu alweer 2 overnachtingen achter de rug hebben.
Op weg hiernaartoe zijn we gestopt bij 2 watervallen, 1 van ongeveer 30m hoog en de andere erg indrukwekkend Aqua Azul wat heel veel grote watervallen bij elkaar zijn.
Daarna zijn we doorgereisd naar hier. We hebben na aankomst even iets gegeten en zijn daarna een keer gaan slapen.
Gisteren zijn we naar de Canyon del Sumidero geweest, dat is een hele diepe rivier (tot wel 100 meter diep op plaatsen) die in de loop der tijd is uitgesleten in een canyon waarbij je op plekken een smalle doorgang tussen de rotsen hebt van bijna 1km hoog.
Onderweg hebben we nog een grote krokodil gezien die netjes voor ons bleef poseren zodat we er prima fotos van hebben kunnen maken.
Gistermiddag zijn we op pad geweest hier in de stad en hebben we alvast rondgekeken voor wat cadeautjes voor het gastgezin waar we morgen gaan overnachten (kerstavond). Gisteren nog niets gevonden maar zojuist wel wat cadeautjes gekocht. Gisteravond zijn we nog naar het museum van Sergio Castro geweest. Dat is een man die van de hele province Chiapas waar we nu zijn alle verschillende klederdrachten heeft en er veel over wist te vertellen. Verder bouwt hij scholen en waterputten en doet heel veel om brandwonden te verzorgen van de inwoners van de dorpjes hier om deze stad heen. Daarna zijn we met een paar man een kroegje ingegaan en vannacht pas om 0:45 naar bed. Vanmorgen zijn we met oude volkswagen busjes naar Chamula en Zinacantan geweest. Dit zijn 2 kleine dorpjes waar ze een heel eigen bestuur hebben dat zo goed als los staat van de Mexicaanse overheid. In het eerste dorp zijn we in een kerk geweest waar we onze ogen hebben uitgekeken. Duizenden kaarsjes op de grond (tussen allemaal droge dennennaalden) en mensen brengen er kippen mee naartoe welke ze in de kerk na het gebed de nek omdraaien. Helaas mochten we daar geen fotos maken dus we kunnen jullie hier niets van laten zien, maar het was wel bizar.
In het tweede dorpje zijn we ook in de kerk geweest en ook hier hadden ze net zoals dus in het vorige dorpje geen banken in de kerk en alles gebeurd op de vloer. Hier echter veel minder kaarsjes en ook geen dieren mee de kerk in, dat wordt daar niet gedaan.
O ja, de grote hitte van ons vorige bericht hebben we nu niet meer aangezien we hier op meer dan 2000 meter hoogte zitten, maar overdag kunnen we nog steeds lekker in korte broek en t-shirt rondlopen, alleen wordt het in de avond wel koeler en is een trui en lange broek wel handig.

Morgen gaan we dus Mexico verlaten en gaan we vanaf hier over de Trans America highway naar Totanicapan in Guatemala toe. Zoals hierboven al genoemd gaan we daar kerstavond vieren met de lokale bevolking en blijven we daarna ook allemaal bij een eigen gastgezin overnachten en mee eten. Wendy en ik blijven bij een gezin met 3 kinderen van 17, 18 en 19 jaar oud slapen en eten.

Nu gaan we onze cadeautjes maar eens inpakken en dan melden wij ons waarschijnlijk over een paar dagen wel weer vanuit Guatemala.

Jullie allemaal fijne kerstdagen gewenst alvast en dus tot ziens.

PS pa en ma de worstebroodjes hou maar tegoed, we komen ze niet met kerst eten.