Kerst zit er weer op hier

Hoewel het nog steeds 26 december is zit de kerst er hier op. Kerst wordt hier voornamelijk op 24 en 25 december gevierd en vandaag moesten alle mensen hier weer gewoon aan het werk.
Eergisteren zijn we dus naar Guatemala vertrokken met een luxe lijnbus. Was ongeveer 3 uur rijden tot aan de grens en daar moesten vervolgens alle paspoorten in orde worden gemaakt en konden we door met onze nieuwe bus voor de komende paar dagen.
De bus heeft ons vervolgens afgezet in Totanicapan, een klein dorpje waar we ook de overnachting bij een gastgezin hadden.
Eerst hadden we daar in het plaatselijke buurthuis een kerstviering. Een van de gebruiken hier is dat ze dan een bal ophangen met snoep erin die dan door een geblinddoekt iemand moet worden stukgeslagen terwijl de bal boven hun hoofd blijft bewegen en ze dus aanwijzingen uit het publiek moeten opvolgen. Toen Wendy aan de beurt was (nadat eerst 4 anderen het al hadden geprobeerd) ging de bal aan stukken en sprongen alle kinderen als gekken op de snoep af die eruit viel.

Hierna werden we voorgesteld aan de gastgezinnen en mochten we met hen mee. Allereerst moesten wij een erg stijle helling af en dachten wij nog dat wordt morgen wat als we daar weer omhoog moeten, maar we waren nog niet beneden of het ging net zo stijl weer omhoog en dat alles over een zeer slecht pad.

Aangekomen bij hun huis (midden op het platteland na een half uur lopen met een zware rugzak op de rug) werden we in een kamer neergezet. We hebben daar ruim een half uur gezeten en werden toen naar de keuken geroepen waar we bij de kookplaat mochten gaan zitten. (Eigenlijk meer een openhaard met een stuk ijzer erboven waar de pannen IN het vuur werden gezet). Het gezin praatte amper engels en wij nog minder spaans, dus dat ging allemaal niet heel erg soepel. Na enige tijd was het eten klaar en moesten we weer terug naar de eerste kamer waar we hadden gezeten. Vreemd vonden wij dat verder enkel 1 dochter bij ons mee at en dat de rest van de familie ergens anders at. De kerstmaaltijd was overigens ook niet dat wat wij ervan hadden voorgesteld. Een bananeblad gevuld met rijst en een heel klein stukje kippevlees en daar konden we het mee doen. We waren blij dat we voorheen bij een tankstation nog een Snicker hadden gegeten anders hadden we echt honger geleden.
Na het eten werd ons een fotoboek in de hand geduwd en hebben we de foto´s bekeken die erin stonden en daarna (het was 21:30) werden we naar bed gebonjourd. De WC was een donker hokje ergens achteraf buiten op het erf en licht hadden ze er niet, dus dat was ook wel ff een ervaring.
´s Ochtends hebben we een vorstelijk ontbijt gehad, zeker t.o.v. het "kerstmaal" van de avond ervoor; pannenkoeken, druiven, cake, spekjes en alles zoveel dat wij echt niet met z´n tweeen op konden.
Daarna was het weer een half uur lopen (berg af en weer op) en waren we weer terug bij de groep. Al met al was ons deze ervaring helaas nogal tegengevallen zoals ook bij sommige anderen het geval was.
Daarna hadden we nog een rondleiding door het stadje en gingen we weer verder naar San Pedro waar we dus gisteren zijn aangekomen.
San Pedro ligt aan het meer van Atitlan; dat is een heel groot meer dat vroeger gevormd is door vulkaanuitbarstingen. Het schijnt dat het meer op sommige plekken meer dan 300 meter diep is. We zijn hier overigens met de boot overheen gevaren omdat dat maar een uur duurt terwijl eromheen rijden met de bus veel langer zou hebben geduurd.

Vanmorgen zijn Wendy en ik en nog iemand uit de groep gaan kayakken op het meer. Er stond veel wind en stroming dus dat viel best tegen. Op de terugweg sloeg ook nog mijn kano om (ik zat samen met die andere persoon uit onze groep in deze kano). Dat was eigenlijk best lachen al kon die ander er minder om lachen dan ik volgens mij.

Zo nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte en zullen we waarschijnlijk over een paar dagen wel weer een berichtje hier neerzetten.

Groetjes, Wendy en Arno